حال كه ماه سبز دوپاره شده
و براق از معراج باز آمده
وعصاى موسى به گل
و كشتى نوح
به ساحل نشسته است،
حال كه مسيح تمام مردگان را برانگيخته
و شادى! و آزادى! به تساوى تقسيم شده
و چهارده معصوم پاک
كار را به پايان
و جهان را به سامان آورده اند! ،
حال که راهبران راهجویان را
مهربانانه به مقصد موعود رسانده اند
و دروغ و خشکسالی به پایان رسیده است،
حال كه هيچكس گرسنه نيست!
هيچكس خسته نيست! ،
حال كه هيچكس زندانى نيست!
هيچكس بر دار نيست!
هيچكس آواره نيست!
هيچكس نمى گريد!
و رودها لبالب آبهاى زلالند
و ابرها در انتظار فرمان بارش
وزمین آبستن گندم
و درختان، متواضع از سنگینی بارمیوه ها،
حال که میزها از دستور روز خالی است،
حال که شاخهای هولناک امپریالیزم و ارتجاع را
در موزه ها به تماشا نهاده اند،
حال که اندیشیدن مزاحم جنگیدن نیست
جنگیدن رقیب اندیشیدن
و مشروعیت پولاد
تقدس کاجها و سروها را اره نمی کند
حال که شِیر و آهو در کنار هم آب می نوشند
وروباه از زمره صادقان است،
رسول باش و نه امام!.
رسول باش ونه امام
كه امام ، تنها تعمير گر ديوارهاى عتيق فرو ريخته اى است
كه رسولان غبار شده، آن را خشت بر خشت نهاده اند
و رسول!
فرو ريزنده
حصارهاى
تاريك !
و رسول!
معمار جهانى تازه،
كه معماران كهن را به رسميت نمى شناسد،
ونقاشى چربد ست
كه نقشى نوين از خدائى تازه را
بر تاق آسمان وانديشه نقش مى كند،
و رسول
نوحىو ناخدائیست بى پروا
كه بر امواج عظيم بادبان مى گشايد
تا از ديوار توقف و توفان بگذرد
تااقيانوسها ئى وافقهائى نورا كشف كند
و اگر نباشد بيافريند،
رسول باش و نه امام!
رسول باش ونه امام!
كه امام،
تنها ،دژبان سختدل آئین و خدائى است سفت شده و كهن
كه رسولان پيشينش بركشيده اند
و تراشكار نگين عقيق عتيقى كه در زير آن زهر انباشته اند
و بر انگشتر اندیشه و باورهايش نشانده اند،
و رسول شكننده بتهاست
فرو كشنده خداى كهن
و بركشنده خدائى
كه چشمی و نگاهى تازه
و درِیچه ای برای هوائی تازه.
رسول باش و نه امام!
رسول باش ونه امام!
بر دوشهاى خود بالى برویان
كه پرواز كوتاه تو و من
در اين تيغستان مدور تکرار
و در اين آفاق بسته
پیر و خسته مان كرد و نمىدانى.
ابراهِیم باش
كه بتها ی کهن کاهنان را فرو مى كشد
تا خورشیدی تازه بر فلک برویاند
موسی باش
كه خداى كهن را فرو مى كشد
و خداى نوِین را به پرواز در مى آورد،
و محمد باش كه يهوه را فرو مى كشد
و الله را بر تاق جهان مى چسباند
تا بر اين روال آنى پديد آيد
كه آزادى را بر تاق جهان بنشاند.
رسول باش و نه امام!
كه امامت تخصِیص تمام قدرت است
و رسالت تعميم آن
كه هر انسان مى تواند
بی لباده امامتی تاریک بر دوش
و بی اعلام در گذرگاهها وخروش کرناها
خدائی باشد و خلیفه ای
ورسولى باشد
و به رسالتى بر انگيخته شود و برانگیزاند.
***
نگاه كن!
در زير ماه دوپاره سبز
امام را با لباده ي سياهش
و ديوارهاِیش
و رسول را با روشنائى هايش
و افقهاى بى مرزش
و لبخندش.
شروع اوت 2002 پایان 26 ژوئیه 200
چرا پیامبران خاموشند؟
اسماعيل وفا يغمائى
Esmailvafa99@yahoo.ca
این همه نزدیک و این همه دور
موسی در سینا!
مسیح بر جلجتا!
و محمد در حرا!.
محیط برزمانها و مکانها!
اگر رعدی بگرید
هر سه می شنوند
اگربرقی بسوزد
هر سه می بینند
واگر بر زمان بی زمان نامتناهی
[چنانکه شبانان بر گوسپندان]
دستی بسا یند
دستهاشان بر یکدیگر خواهد لغزید
دستهای سه شبان
سه پیامبر
و سه فنا ناپذیر!.
این همه نزدیک و این همه دور!
موسی در سینا!
مسیح بر جلجتا!
و محمد در حرا!.
اما چرا وقتی بمب افکنها میگذرند
و ستارگان داوود
در دهان کودکان مسیحی منفجر میشوند
مسیح بر جلجتا سکوت می کند ؟.
چرا وقتی مرگ، بر فراز تپه ها با کلاه گاوچرانان
صفوف چند صد هزار نفری آوارگان را می نگرد
و با لذت
پاکتهای چیپس صهیونیستی اش را باز می کند
و با دندانهایش
دندانهای کودکان مسلمان را می جود و خرد می کند
ومی بلعد و فرو می دهد
و سیگار مارلبوروی آمریکائی اش را دود می کند
محمد در حرا همچنان در انتظار فرود فرشتگان است؟
و چرا موسی
وقتی بمبها چشم زنان و کودکان یهودی را
بر شیشه اتوبوس ذ وب میکنند
لوح ده فرمان را به کناری نمی گذارد
و روزنامه نمی خواند
و عصای خود را بر زمین نمی افکند.
ایکاش خدا هوائی بود
برای تنفس
یا خورشیدی بود بی نام و مشترک
که پرتوهایش
رسولانش بودند
برای تابیدن به درون تاریکی ها
آنجا که تیغه های قیچی صهیونیزم و ارتجاع
در حال جفتگیری هستند
وبرای تابیدن بر جماد و نبات و انسان
وبر یهودیان
و مسیحیان
و مسلمانان.
****
این همه نزدیک و این همه دور
موسی در سینا!
مسیح بر جلجتا!
محمد در حرا!
و مرگ بر فراز تپه ها
پاکتهای تازه چِیپس اش را باز می کند
و ما پاکتهای تازه آجیلمان را.......
6ژوئیه 2006 میلادی
اسماعيل وفا يغمائى Esmailvafa99@yahoo.ca
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر